ἠχϑημένας ἀκτάς

ἜΧΘω, hassen, fast nur praes.; ϑάνατον ἔχϑουσι βροτοί Aesch. trg. 296; εἰ δὲ πικροὺς ἔχϑεις Ἀτρείδας Soph. Phil. 508, wie Ai. 454; Eur. Med. 118 Androm. 212 u. sp. D., wie Callim. Del. 8. – Pass. verhaßt sein, τινί, οὐ γὰρ ὀΐω πάγχυ ϑεοῖς γονὴν ἔχϑεσϑαι Od. 4, 756; ἤχϑετο πᾶσι ϑεοῖσι 14, 366, wie 19, 338; εὐμόρφων δὲ κολοσσῶν ἔχϑεται χάρις ἀνδρί Aesch. Ag. 406; sp. D., Callim. Del. 183 Nic. Ther. 428; – Lycophr. 827 hat auch ein perf. ἠχϑημένας ἀκτάς. Vgl. ἀπεχϑάνομαι.